நினைக்கையிலே நெஞ்சம் உருகிடுமே
வெயிலில் கரையும் பனி போலே

பார்த்திடத்தான் விழி தவித்திடுமே
தரையில் துடிக்கும் மீன் போலே

மனம் கோவிலென நீ கடவுளென நிதம்
தொழுதேன் வாழ்ந்தேன் காதலிலே

உன் நினைவினிலே பித்து பிடிப்பது போல்
உணர்ந்தே ஊடல் தோன்றிடுமே

பகல் இரவு இல்லை பசி தூக்கம் இல்லை
முகிலில் பெருகும் மழை போலே

நிறம் மாறவில்லை நிழல் சேரவில்லை
உன்னிடம் கொண்ட காதலுமே

நிதம் வளர்ந்திடுமே உன்னை வலம் வருமே
வளர்பிறை காலத்து நிலவெனவே
ஒரு சுவடு இல்லை கால் தடமும் இல்லை
நீ மனதில் நுழைந்த நொடி நேரம்
முறையிடவே எண்ணம் தோன்றவில்லை
சுகமாய் நினைவை தாங்கிடுமே
ஒரு காவல் இல்லை புது தடையும் இல்லை
தன் மனம் போல் திரியும் சுனை நீரே !
மனம் கேட்பதில்லை உன்னை மறப்பதில்லை
நிழல் போல் உனையே தொடர்ந்திடுமே !!!